[Gothycka Mucha]

Co każdy Goth powinien znać - krótki przewodnik (cz. 1 - Zimna Fala)

A więc jesteś teraz gothem i chcesz się dowiedzieć, czego słuchać? Co jest dobre, co złe, co poznać, a czego unikać? To jest krótki przewodnik dla Ciebie...

Zacznijmy więc od samego początku, cofając się do późnych lat 70tych. Era muzyki punk, która wybuchła z taką siłą na przełomie 1976 i 1977 roku powoli dobiegała końca, a kilka zespołów z tego kręgu uznało, że oto osiągnięto ścianę i nic ciekawego w tej stylistyce nie da się już powiedzieć. W końcu ile można z całych sił wrzeszczeć o tym, jaki świat jest paskudny przy dźwiękach rozstrojonej gitary... Pojawiły się pomysły rozszerzenia instrumentarium, zadbania o produkcję, a jednocześnie zagłębienia się w siebie, eksploracji własnego ja i trapiących je trosk. Proszę Państwa, oto narodził się gotyk.

W tej pierwszej postaci przyjął on postać zimnej fali. To przede wszystkim Joy Division, Bauhaus, The Cure i Siouxsie and the Banshees.
Joy Division wydało jedynie dwa albumy studyjne, "Unknown Pleasures" oraz "Closer", prac nad trzecim niegdy nie rozpoczęto z powodu tragicznej śmierci frontmana zespołu Iana Curtisa. Oba są równie ważne i oba są równie warte poświęcenia im większej uwagi. Na pierwszej płycie przykuwają uwagę przede wszystkim utwory takie jak "Disorder", "Insight", "Shadowplay" czy "She's lost control", w których jeszcze słychać echa dawnej punkowej przeszłości (szczególnie dynamiczny "Disorder"), na drugiej znalazły miejsce pieśni już zupełnie dojrzałe, nie mające z punkiem nic wspólnego, a będące prawdziwą ucztą dla uszu - że wymienię te oczywiste - "Colony", "24 hours", "A means to the end", "Decades", czy "The eternal". Lecz Joy Division to nie tylko klimatyczna muzyka, ale też teksty - poetyckie, głębokie - no i mroczne, garściami czerpiące tak z życia samego Curtisa (niewesołego wcale), jak i z literackich inspiracji wokalisty - choćby wierszami Baudelaire'a. No i oczywiście należy znać wydane tylko na singlu "Love will tear us apart" - największy chyba hit zespołu, którego popularnosci Curtis już nie doczekał.
Bauhaus - to zespół, który nagrywał równie krótko, jak Joy Division - jedynie w latach 1979-83, pozostawiając po sobie jednak znacznie więcej materiału - 4 duże płyty, każdą na najwyższym poziomie. Początkiem ich kariery stał się genialny singiel - "Bela Lugosi's dead", będący określany mianem pierwszej gotyckiej piosenki w ogóle. Ma on (podobnie jak w przypadku poprzedniej kapeli), jeszcze wydźwięk post punkowy, podobnie jak cały pierwszy album, "In the flat field". Późniejsze pójdą w kierunku zimnego piękna, okraszanego histerycznym nieraz wokalem Petera Murphy'ego (jaka różnica w stosunku do minimalisty Curtisa!), aż po przeróbkę piosenki Davida Bowiego "Ziggy Stardust", która jednocześnie wyznacza koniec zespołu - rozpadł się on w 1983 r.
Co do The Cure - żebyśmy mieli jasność, mam na myśli okres od 1980 do 1983, kiedy to wydali trzy swoje największe płyty (z gotyckiego punktu widzenia of course): "Seventeen seconds", "Faith" i "Pornography". Również oni przebyli drogę od post punkowych brzmień do zimnofalowego nieba - te trzy płyty na długie lata zdefiniowały i podsumowały cały ten muzyczny styl, rozbijając jednocześnie zespół na kawałki - następnej płyty miało już nie być... Z utworów wypełniających te płyty ciężko jest wybrać te pojedyncze, ale się postaram podać kilka tytułów - "Play for today", "A forest", "M", "Seventeen seconds" (to z płyty o tym samym tytule), "The holy hour", "Primary", "Faith", "Carnage visors" (to z "Faith"), "The hanging garden", "Siamese twins", "A strange day", "Cold", "Pornography" (z tej trzeciej...). O tych płytach nie da się w zasadzie mówić - trzeba samemu posłuchać, poczuć bezmiar desperacji, smutku, a jednocześnie jedyne w swoim rodzaju poczucie klaustrofobicznego zamknięcia - nie do podrobienia...
Siouxsie and the Banshees na tle pozostałych zespołów wyróżniali się jednym, ale zasadniczym czynnikiem ? panią na wokalu. I to nie byle jaką panią - Siouxsie Sioux. Nazywana często pierwszą damą punk rocka (a później zimnej fali), obdarzona charakterystycznym niskim głosem była tą, która obdarzyła gotyk specyficznym, przyjętym z punka imagem, odpowiednio zmodyfikowanym i przypasowanym do granej przez jej zespół muzyki. Gdy zaczynali w 1978 r., nie było nikogo, kto przykładałby wagę do wyglądu - Joy Division wyglądali jak kilku facetów z pubu wyciągniętych nagle na scenę, a cała reszta towarzystwa wciąż jeszcze tkwiła w punku i ku temu odpowiednio wyglądała. Ale dość o ubiorze! Zapoznanie się z twórczością Siouxsie najlepiej zacząć od "Nocturne" - wydanej w 1983 r. płyty live (z Robertem Smithem na gitarze!), będącej składanką największych ówczesnych hitów zespołu, jak i promocją najnowszego wtedy albumu "A kiss in a dreamhouse". Potem warto zapoznać się z wyżej wymienioną płytą o raz z rok wcześniejszą "Juju" - w opinii wielu opus magnum grupy. Później grupa powoli odeszła od zimnej fali, podążając we własnym, zupełnie oryginalnym kierunku.

Oczywiście poza tą wielką czwórką nagrywały również inne warte uwagi zespoły - ale na początek wystarczają w zupełności wyżej wymienione cztery. Życzę Wam miłego słuchania, a w następnej części cyklu zajmę się tym, co z tej zimnej fali wyrosło.

[Gothycka Mucha]

Co każdy Goth powinien znać - krótki przewodnik (cz. 1 - Zimna Fala)

A więc jesteś teraz gothem i chcesz się dowiedzieć, czego słuchać? Co jest dobre, co złe, co poznać, a czego unikać? To jest krótki przewodnik dla Ciebie...

Zacznijmy więc od samego początku, cofając się do późnych lat 70tych. Era muzyki punk, która wybuchła z taką siłą na przełomie 1976 i 1977 roku powoli dobiegała końca, a kilka zespołów z tego kręgu uznało, że oto osiągnięto ścianę i nic ciekawego w tej stylistyce nie da się już powiedzieć. W końcu ile można z całych sił wrzeszczeć o tym, jaki świat jest paskudny przy dźwiękach rozstrojonej gitary... Pojawiły się pomysły rozszerzenia instrumentarium, zadbania o produkcję, a jednocześnie zagłębienia się w siebie, eksploracji własnego ja i trapiących je trosk. Proszę Państwa, oto narodził się gotyk.

W tej pierwszej postaci przyjął on postać zimnej fali. To przede wszystkim Joy Division, Bauhaus, The Cure i Siouxsie and the Banshees.
Joy Division wydało jedynie dwa albumy studyjne, "Unknown Pleasures" oraz "Closer", prac nad trzecim niegdy nie rozpoczęto z powodu tragicznej śmierci frontmana zespołu Iana Curtisa. Oba są równie ważne i oba są równie warte poświęcenia im większej uwagi. Na pierwszej płycie przykuwają uwagę przede wszystkim utwory takie jak "Disorder", "Insight", "Shadowplay" czy "She's lost control", w których jeszcze słychać echa dawnej punkowej przeszłości (szczególnie dynamiczny "Disorder"), na drugiej znalazły miejsce pieśni już zupełnie dojrzałe, nie mające z punkiem nic wspólnego, a będące prawdziwą ucztą dla uszu - że wymienię te oczywiste - "Colony", "24 hours", "A means to the end", "Decades", czy "The eternal". Lecz Joy Division to nie tylko klimatyczna muzyka, ale też teksty - poetyckie, głębokie - no i mroczne, garściami czerpiące tak z życia samego Curtisa (niewesołego wcale), jak i z literackich inspiracji wokalisty - choćby wierszami Baudelaire'a. No i oczywiście należy znać wydane tylko na singlu "Love will tear us apart" - największy chyba hit zespołu, którego popularnosci Curtis już nie doczekał.
Bauhaus - to zespół, który nagrywał równie krótko, jak Joy Division - jedynie w latach 1979-83, pozostawiając po sobie jednak znacznie więcej materiału - 4 duże płyty, każdą na najwyższym poziomie. Początkiem ich kariery stał się genialny singiel - "Bela Lugosi's dead", będący określany mianem pierwszej gotyckiej piosenki w ogóle. Ma on (podobnie jak w przypadku poprzedniej kapeli), jeszcze wydźwięk post punkowy, podobnie jak cały pierwszy album, "In the flat field". Późniejsze pójdą w kierunku zimnego piękna, okraszanego histerycznym nieraz wokalem Petera Murphy'ego (jaka różnica w stosunku do minimalisty Curtisa!), aż po przeróbkę piosenki Davida Bowiego "Ziggy Stardust", która jednocześnie wyznacza koniec zespołu - rozpadł się on w 1983 r.
Co do The Cure - żebyśmy mieli jasność, mam na myśli okres od 1980 do 1983, kiedy to wydali trzy swoje największe płyty (z gotyckiego punktu widzenia of course): "Seventeen seconds", "Faith" i "Pornography". Również oni przebyli drogę od post punkowych brzmień do zimnofalowego nieba - te trzy płyty na długie lata zdefiniowały i podsumowały cały ten muzyczny styl, rozbijając jednocześnie zespół na kawałki - następnej płyty miało już nie być... Z utworów wypełniających te płyty ciężko jest wybrać te pojedyncze, ale się postaram podać kilka tytułów - "Play for today", "A forest", "M", "Seventeen seconds" (to z płyty o tym samym tytule), "The holy hour", "Primary", "Faith", "Carnage visors" (to z "Faith"), "The hanging garden", "Siamese twins", "A strange day", "Cold", "Pornography" (z tej trzeciej...). O tych płytach nie da się w zasadzie mówić - trzeba samemu posłuchać, poczuć bezmiar desperacji, smutku, a jednocześnie jedyne w swoim rodzaju poczucie klaustrofobicznego zamknięcia - nie do podrobienia...
Siouxsie and the Banshees na tle pozostałych zespołów wyróżniali się jednym, ale zasadniczym czynnikiem ? panią na wokalu. I to nie byle jaką panią - Siouxsie Sioux. Nazywana często pierwszą damą punk rocka (a później zimnej fali), obdarzona charakterystycznym niskim głosem była tą, która obdarzyła gotyk specyficznym, przyjętym z punka imagem, odpowiednio zmodyfikowanym i przypasowanym do granej przez jej zespół muzyki. Gdy zaczynali w 1978 r., nie było nikogo, kto przykładałby wagę do wyglądu - Joy Division wyglądali jak kilku facetów z pubu wyciągniętych nagle na scenę, a cała reszta towarzystwa wciąż jeszcze tkwiła w punku i ku temu odpowiednio wyglądała. Ale dość o ubiorze! Zapoznanie się z twórczością Siouxsie najlepiej zacząć od "Nocturne" - wydanej w 1983 r. płyty live (z Robertem Smithem na gitarze!), będącej składanką największych ówczesnych hitów zespołu, jak i promocją najnowszego wtedy albumu "A kiss in a dreamhouse". Potem warto zapoznać się z wyżej wymienioną płytą o raz z rok wcześniejszą "Juju" - w opinii wielu opus magnum grupy. Później grupa powoli odeszła od zimnej fali, podążając we własnym, zupełnie oryginalnym kierunku.

Oczywiście poza tą wielką czwórką nagrywały również inne warte uwagi zespoły - ale na początek wystarczają w zupełności wyżej wymienione cztery. Życzę Wam miłego słuchania, a w następnej części cyklu zajmę się tym, co z tej zimnej fali wyrosło.

[doorsik]

A kiedy będą kolejne części?? :>

Bo ja to bym się chciała przede wszystkim dowiedzieć, jak to się stało, że przez większość (?) postronnych osób za wykonawców gotyckiej muzyki uważane są zespoły typu Closterkeller, Moonlight czy Artrosis (na naszym podwórku) i dlaczego tak bardzo się oburzacie i krytykujecie, gdy ktoś deklarując swoje upodobania muzyczne podaje właśnie wyżej wymienione myśląc, że słucha tego tzw. gotyku.
(nie czytałam wprawdzie wszystkiego tutaj, ale zaobserwowałam tego typu reakcje u niektórych osób)
Co w tym złego?

[Ergo]

dlatego ze to po prostu inna bajka i inne gatunki muzyczne sa to zespoly tak samo "gotyckie" jak dajmy na to Nightwish, zupelnie inaczej brzmia i maja tez inny przekaz. po prostu ( w duzym skrocie metal to zdecydowanie inny gatunek i raczej sie nie miesza ). Podejrzewam ze najzwyczajniej w swiecie wynika to z niewiedzy i splycania sprawy. Tak samo jak twierdzenie ze goci nie maja zadnej ideologii a tylko sa grupa estetyczna ( przez samych gotow na najwiekszym portalu gotyckim :P ), zwykla ignorancja i niechec zeby poczytac o tym .

[Ergo]

dlatego ze to po prostu inna bajka i inne gatunki muzyczne sa to zespoly tak samo "gotyckie" jak dajmy na to Nightwish, zupelnie inaczej brzmia i maja tez inny przekaz. po prostu ( w duzym skrocie metal to zdecydowanie inny gatunek i raczej sie nie miesza ). Podejrzewam ze najzwyczajniej w swiecie wynika to z niewiedzy i splycania sprawy. Tak samo jak twierdzenie ze goci nie maja zadnej ideologii a tylko sa grupa estetyczna ( przez samych gotow na najwiekszym portalu gotyckim :P ), zwykla ignorancja i niechec zeby poczytac o tym .

[doorsik]

[Ergo]

[Ergo]

[doorsik]

[Ergo]

[Ergo]

[doorsik]

[Myst]

No a z mojej strony jeszcze chciałem dodać, że całkowicie zgadzam się z Ergo w tej kwestii. Wymysły ludzi od marketingu zaciemniły rzeczywisty obraz sprawy. Zresztą to samo dokładnie się dzieje w przypadku Artrosis, kiedy doczepiają mu etykietke "metal gotycki" - ani to metal, ani tym bardziej gotycki, ale połączenie tych dwóch słów daje pewność, że tak fani metalu jak i gotyku kupią płytę Artrosis (ale jakież będzie ich zdziwienie po przesłuchaniu).

I jeszcze z mojej strony - nie określajcie mianem "metalu" nawet "gotyckiego" takich zespołów jak Moonlight czy Artrosis; przysłuchajcie się uważnie - od Virgin różnią się tylko tekstami, a i to nie zawsze; a Doda chyba metalu nie gra, tym bardziej gotyckiego.
Amen

[doorsik]

[Myst]

Ja niestety nie odpowiem na to pytanie, ponieważ znawcą tego gatunku nie jestem; mnie się możesz zapytać o wszystko związane z metalem :)

Jednakowoż ja do gotyku zaliczam takie kapelki jak Clan of Xymox, Deine Lakaien, Girls Under Glass, Project Pitchfork, czy choćby wymienionych przez GothMuchę w tym artykule pionierów gatunku.

[Ergo]

[Ergo]

[Myst]

No i zgadzam się z Ergo w całej rozciągłości. Tylko jedno "ale" mam - zacytowałes nie mnie lecz Doorsika :)

[Aaricia_de_Goth]

[Aaricia_de_Goth]

[Umair]

No a z mojej strony jeszcze chciałem dodać, że całkowicie zgadzam się z Ergo w tej kwestii. Wymysły ludzi od marketingu zaciemniły rzeczywisty obraz sprawy. Zresztą to samo dokładnie się dzieje w przypadku Artrosis, kiedy doczepiają mu etykietke "metal gotycki" - ani to metal, ani tym bardziej gotycki, ale połączenie tych dwóch słów daje pewność, że tak fani metalu jak i gotyku kupią płytę Artrosis (ale jakież będzie ich zdziwienie po przesłuchaniu).

I jeszcze z mojej strony - nie określajcie mianem "metalu" nawet "gotyckiego" takich zespołów jak Moonlight czy Artrosis; przysłuchajcie się uważnie - od Virgin różnią się tylko tekstami, a i to nie zawsze; a Doda chyba metalu nie gra, tym bardziej gotyckiego.
Amen