[Diz]

V/A”FIDELIS LEGIO”
Neue Europäische Kultur & Oktgön

Tradycją szeroko pojętego środowiska neofolkowego jest wydawanie kompilacji poświęconych tym postaciom z historii czy kultury, które mogą uchodzić za patronów ruchu. Swoich płyt „w hołdzie” doczekali się już m. in. Julius Evola, Leni Riefenstahl, a ostatnio Fernando Pessoa i Emile Cioran. „Fidelis Legio” jawi się jako chyba najbardziej spośród nich udana. Koncepcją spajającą całość (podwójny cd, 30 utworów) jest temat rumuńskiej Żelaznej Gwardii i jej przywódcy, Corneliu Codreanu. Uderza spójność zestawu i staranność doboru utworów - nie można zarzucić „Fidelis Legio” przypadkowości czy typowej dla składanek obecności uciekających uwadze „wypełniaczy”. Przeważa militarny industrial, silną reprezentację ma też neofolk i podniosła neoklasyka. Zadziwiające, jak przy tak licznych kompozycjach udała się trudna sztuka utrzymania wysokiego poziomu przez cały czas trwania składanki. Postarali się generalnie wszyscy i trudno wybrać najbardziej reprezentatywne fragmenty; dośc powiedzieć, że subtelnie dekadencka melancholia Scivias sąsiaduje z porywającym marszową rytmiką Novo Homo, a elektronicznie liryczna propozycja Socrates Wounded to zaskakujące intro do kilkuutworowej prawdziwej militarnej burzy. Są i prawdziwe perełki: apokaliptyczna ballada Ain Soph, przywołujący skojarzenia z klasycznym folkiem lat ‘60 Changes, czy rewelacyjny Invisible Empire, który nakładając przemówienie Codreanu na zapętlone fajerwerki industrialnej elektroniki uzyskał efekt a la starszy Laibach. Kogóż tu zresztą nie ma - Blood Axis, Von Thronstahl, Darkwood, Derniere Volonte, Spiritual Front! To już chyba wystarczająca rekomendacja zawartości „Fidelis Legio”. Album jest tyleż wspaniały muzycznie, co kontrowersyjny - ostatecznie Żelazna Gwardia wykazywała pewne punkty styczne z doktryną faszystowską, tymczasem zebrani artyści nie kryją swego podziwu dla legendarnego już za życia Codreanu. Stosunek słuchacza wobec „Fidelis Legio” będzie więc wymagał rozwiązania klasycznego konfliktu etyka-estetyka. Z punktu widzenia estetyki rzecz jest bez zarzutu, a dla zainteresowanych uzupełnieniem będzie zbiór licznie tu samplowanych hymnów Gwardii, wydanych przez Aortę.

Pierwotnie recenzja ukazała się na www.bunkierproductions.com