Z muzyką poznańskiej grupy Orchid dane mi było zetknąć się po raz pierwszy na zorganizowanym przez łódzką wytwórnię Love Industry przeglądzie Love Industry Day One 18.10.2007. Orchid wystąpili wtedy jako młodzi obiecujący pomiędzy koncertami starych wyjadaczy - Wańka Wstańka & The Ludojades i 1984.

Sam występ opisałem w innym miejscu, natomiast teraz skupię się na dostępnym na oficjalnej stronie zespołu sześcioutworowym samplerze zapowiadającym ponoć pełnowymiarowy materiał zespołu.

Płytkę otwiera utrzymany w średnim tempie Moreless - dość typowe gitarowe granie ocieplone plumkaniem klawisza i delikatnym damskim głosem. Podobnie zresztą będzie w następnych utworach, które budowane są według podobnego scenariusza. Na tym tle wyróżnia się na pewno Call to the past - za ciekawą partią basu i fajnym dwugłosem obu pań wokalistek w refrenie. W tym miejscu warto nadmienić, że zespół składa się z trzech chłopaków i trzech dziewczyn - za gitary odpowiadają Wojciech Augustyniak i Mariusz Giś, za bas Seweryn Hellak, natomiast za perkusją podziwiać możemy Agatę Klonecką. Jest to dość nietypowe, bo poza znaną m.in. z występów w Armii Beatą Kozak niezbyt wiele pań perkusistek mi przychodzi do głowy. Skład uzupełniają obdarzona dziewczęcym, dość rozmarzonym głosem Magda Kołada i zdecydowana frontmenka zespołu, obsługująca rówież klawisze Natalia Fiedorczuk.

Słuchając tego materiału przychodzą mi do głowy różne porównania - najczęsciej lokujące zespół gdzieś pomiędzy Ladytron czy Old Time Radio (gdyby kupili gitary jedni i drudzy), a gitarowym graniem rodem z Wysp Brytyjskich. Do tego dochodzą skojarzenia z duetem Lipnicka-Porter (Tony Soprano), a czasami z... Myslovitz i francuską piosenką aktorską. Jest to więc rzecz jak na nasze warunki dość niecodzienna, ładnie wymieszana, ze smakiem i zachowaniem proporcji. Czasem tylko za bardzo ta Tanita Tikaram ze śpiewu Natalii wychodzi, ale na barwę własnego głosu dość trudno wpłynąć....

Płytka trwa około pół godziny, jest bardzo przyjemnym towarzyszem... Właśnie, bardziej towarzyszem wypełniającym tło, niż dziełem przykuwającym uwagę. To największy mankament płyty - utwory zlewają się w jedno, ciężko zapamiętać konkretną melodię czy powtórzyć ją w kilka minut po wyłączeniu odtwarzacza - a to już niedobrze... Poza wymienionym już wcześniej Call to the past cięzko mi wyróżnić którąkolwiek z piosenek - chyba że in minus - bo wyraźnie do skreślenia się nadaje Secret life of words - zapewne dlatego, ze jest to piosenka pozostała w spadku po poprzedniej wokalistce zespołu i wydaje się być odśpiewana, a nie zaśpiewana. Sytuację stara się ratować nieco dynamiczniejsze Is it weakness, ale niestety też nie jest to pioseka więcej niż średnia.

Reasumując - zespół ma bardzo duże możliwości, grają w nim dobrzy instrumentaliści (szczególne wyróżnienie dla basisty!), ale trzeba szybko popracować nad repertuarem, a konretnie jego urozmaiceniem.

Ps - na profilu MySpace zespołu można posłuchać stylowej przeróbki Wicked Game Chrisa Isaaka - bardzo smaczne danie!

OCENA - 6,5/10

Utwory:

Moreless
Call to the past
Secret life of words
Tony Soprano
Mess
Is it weakness

Skład: Natalia Fiedorczuk (voc, k), Magda Kołada (voc), Agata Klonecka (dr), Wojciech Augustyniak (g, k) Mariusz Giś (g), Seweryn Hellak (b)

(Tekst pierwotnie opublikowany na portalu niezal.org)