Sutcliffe Jugend - We Spit On Their Graves
Wytwórnia: Come Organisation
Format: 10 × Cassette
Kraj: Wielka Brytania
Rok wydania: 1982

Młotkiem w głowę

Peter Sutcliffe zwany Kubą z Wearside lub Rozpruwaczem z Yorkshire zabił w latach 1975-1980 13 kobiet w północnej Anglii. Czy przypuszczał, że ledwie 2 lata po ostatnim zabójstwie będą o nim śpiewać piosenki? I to nie żeby jedną tylko przeszło sto kawałków, których wysłuchanie zajmuje ponad 10 godzin. Więcej! Zespół, który je wykonuje obrał sobie naszego degenerata za kogoś w rodzaju patrona i ochrzcił się dumną nazwą Sutcliffe Jugend. Tyle tylko, że to niezupełnie są piosenki a wysłuchanie całości tego materiału graniczy z masochizmem w połączeniu z heroizmem.

“We Spit On Their Graves” to prawdziwie podziemna muza. Wygląda to tak jakby kilku szaleńców zebrało się w ciemnej piwnicy ( żeby nie powiedzieć dosadniej) i uparło się żeby w ciągu 10 godzin zniszczyć i tak już mocno nadwyrężony sprzęt elektroniczny za pomocą jak najwyższych i jak najgłośniejszych sprzężeń tejże maszynerii.

Pierwsze wrażenie? Tego się nie da słuchać. Wszystkie kawałki wydają się być identyczne. Pierwsze słowo jakie się ciśnie do głowy? Jazgot. Albo łomot. Ale w tym szaleństwie jest metoda. Lider projektu niejaki Kevin Tomkins na wokalu nawet nie próbuje śpiewać. Nie w tym rzecz żeby śpiewać. Mistrz Sutcliffe nie byłby zadowolony z miłych przyśpiewek. Występ Tomkinsa to dzikie ryki zza grobu przy akompaniamencie nieludzkiego rzężenia diabli wiedzą jakich akcesoriów. Nie da się tego nazwać muzyką mimo najszczerszych chęci bo i też nie ma to być muzyka tylko antymuzyka. Zdaje się że się udało...Najcięższy i najbardziej surowy power electronics jaki kiedykolwiek słyszałem. I najbrudniejszy. Nie wiem w jakich warunkach powstał ten monumentalny album ale wygląda jakby ktoś włączył mikrofon od starego Grundiga albo innego cholerstwa rodem z NRD. Skok na bungee w porównaniu z pokornym wysłuchaniem całości “We Spit...” to dziecinna igraszka. Wszak taki skok trwa kilka czy też kilkanaście sekund a tutaj przez wiele godzin trzeba obserwować jak Tomkins z kumplami pogrążają się w otchłań szaleństwa. I z każdą minutą nabieramy pewności że po tym wyczynie wszyscy członkowie SJ uszkodzili sobie narządy słuchu w sposób nieodwracalny. To samo zresztą czeka słuchacza.

A jednak to ważna płyta. Jedna z najważniejszych dla power electronics. Swoista podziemna klasyka dla fanatyków najbardziej ostrych elektronicznych brzmień jakie można było wygenerować z dostępnych na tej planecie materiałów. To soniczne inferno z którym nie mogą równać się żadne najbardziej radykalne odmiany hard-core'u, noise czy też jakiegoś powiedzmy death-metalu. Powiedzieć o “We Spit On Their Graves” że to muzyka ekstremalna jest nieeleganckim eufemizmem.

Tytułu mówią same za siebie począwszy od nazwy płyty “Napluję na wasze groby”. Potem jest już tylko gorzej. Kto jest delikatny i świątobliwy niech raczej pominie ten fragment tekstu:
„Zabij! Zabij! Zabij!, trup dla przyjemności, uduszenie, elektryczne narzędzie, śrubokręt (jedno z ulubionych narzędzi zbrodni Sutcliffe'a), atak rozpruwacza, nekrosadyzm, centrum ejakulacyjne, centrum erekcyjne, rzeźnia, siedem tortur, upokorzenie, męska dominacja, zmaltretowany trup, czyń swoja wolę, szwadron śmierci, nowe zabójstwa, mniej niż zero, przyszedłem tylko żeby zobaczyć twoją śmierć, królowa Myra (chodzi o Myrę Hindley, dziewczynę Iana Brady'ego, która stworzyła z nim jeden z najokrutniejszych, najbardziej chorych duetów seryjnych morderców), Broadmoor ( w tym szpitalu dla chorych psychicznie przestępców oprócz Sutcliffe'a przebywał także Brady), psychopatia, rany głowy, pedofilia, strzel batem, seks analny, psychopata, więcej zgonów, wyszkolony do mordowania”. Wystarczy?

Jednak mimo tej szalonej orgii pogardy i okrucieństwa wymowa „We Spit On Their Graves” nie jest aż tak jednoznaczna jakby się wydawało. Członkowie zespołu twierdzą, że każda z dwóch stron każdej kasety z tego monumentalnego wydawnictwa poświęcona jest jednej z ofiar Petera Sutcliffe'a. Może nie jest to najbardziej wymarzony hołd jaki mogłyby sobie wyobrazić ofiary i ich rodziny jednak przypomnę te nazwiska (wraz z odpowiadającymi im tytułami utworów):

Side 1: Anna Rouglsky (Lustmord)
Side 2: Olive Smelt (The New Breed)
Side 3: Wilma Mc Cann ( Meanss)
Side 4: Emily Jackson ( for Reinhard Heydrich)
Side 5: Marcella Claxton ( Necro-Sadism)
Side 6: Irene Richardson ( Hammer Deaths- zabójstwa młotkiem)
Side 7: Patricia Atkinson ( Ejaculation Centre)
Side 8: Jayne Mac Donald (KZ)
Side 9: Maureen Long (Seven Tortures)
Side 10: Jean Jordan (Assault)
Side 11: Maralyn Moore (Sex Attack 1)
Side 12: Yvonne Peason (Sex Attack 2)
Side 13: Helen Rytka (Vachers Way)
Side 14: Vera Millward (From Hell- z piekła- aluzja do Jacka Rippera)
Side 15: Josephine Whittaker (L.C.A.)
Side 16: Barbara Leech (Eighties Porn- porno lat 80)
Side 17: Marquerite Walls (Bringing Down The Whip)
Side 18: Upaghya Barbara (Ten Hours)
Side 19: Teresa Sykes (National Force)
Side 20: Jacquline Hill (In The Face)

W 1997 roku Cold Spring wydała odświeżoną wersję płyty zawierającą „tylko” 26 kawałków w limitowanej edycji 1000 egzemplarzy. Słuchanie tego w dobrej jakości dźwięku z CD jest w wielu aspektach jeszcze straszniejsze!

Peter Sutcliffe ma szansę wyjść z zakładu zamkniętego w tym roku. Czy Tomkins z kolegami będą czekać na swojego idola przed bramą Broadmoor z kwiatami i legendarnym już egzemplarzem swojego wydawnictwa w prezencie? Jedno jest pewne. Jeśli Sutcliffe usłyszy te dźwięki to albo ukatrupi muzyków swoim ulubionym młotkiem ( i napluje na ich groby) albo zrobi w tył zwrot i będzie błagał kierownictwo Broadmoor żeby wpuściło go z powrotem do środka. Sory Peter! Świat się zmienia. Muzyka też ale mimo że minęło już prawie 30 lat od pierwszego wydania, ten materiał nadal jest szokiem.

Podziękowania dla P.S. Za tłumaczenie tytułów piosenek. Niestety nie mogłem (czy też nie chciałem) przytaczać wszystkich ze względu na ich niecenzuralność.

W 2010 roku sąd oddalił odwołanie Sutcliffe'a potwierdzając, że nigdy nie będzie on zwolniony z więzienia.

Tracklist:

Tracks (tape 1): Kill, Kill, Kill! / Keighley Alleyway / Whores Endlosung / Sutcliffe Youth / Lustmord (Filthy Whores) / Unite / Sex Beast / Pleasure Corpse / Entfernung / The New Breed
Tracks (tape 2): Strangulation / Electric Tool (Filthy Whores 2) / Poison / Sexual Abuse (L.C.A.) / Screwdriver / Ballpen Hammer (Ripper Attack) / Schutzstaffelkill / Reinard Heydrich / Selektion / Dictator Rule
Tracks (tape 3): Necro-Sadism / The Fuckery / Severed Cock / Ejaculation Centre / L.C.A. / Wilma McCann / Emily Jackson / Irene Richardson / Patricia Atkinson / Jayne MacDonald / Jean Jordan / Helen Rytka / Yvonne Pearson / Vera Millward / Josephine Whitaker / Barbara Leagh / Margeurite Walls / Jacqueline Hils
Tracks (tape 4): Erection Centre / Sex Master / Slaughterhouse / F.P.S.C. / Sodomy / KZ 1 / KZ 2 / KZ 3
Tracks (tape 5): Seven Tortures / Edmund Kemper / Assault / Degradation / The Sex / P.H.L. / New Solution
Tracks (tape 6): Whores Death / Male Supremacy / Cock Dominant / Battered Corpse / Exercises Your Will / Sex Attack 1 / Death Squad / Family Scum / Metal Pump / PHL / Sex Attack 2 / The New Killings / Wombaphillia
Tracks (tape 7): Fetches / Vachers Way / Human Disregard / Forward / King Ian / Storm Detachment-Hitler / The Dominant Force / Anal Canabalism (For Albert Ash) / Anti / Less Than Nothing / Argyll Square / Sodomy / Dominator / I Came Only To See Your Death
Tracks (tape 8): Queen Myra / New Camps / L.C.A. / Broadmdor / This Is Pommerenkke / Psychopath / SS 1982 / Bonavandosis / Laceration Fatal / Of Pure Blood / Public Sex / Bloodfucking / Master Power / Eighties Porn / Beastiality / Mother Fucking / Headwounds
Tracks (tape 9): Paedophillia / Sex Submissive / Corpse Fuck / In The Face / Bring Down The Whip / Paedophillia 2 / Sex Submissive 2 / Ten Hours (For Paul Corrigan)
Tracks (tape 10): Fauklands National / Military Force / Energy Man / Buggery / Mental The Shit / Psychopath / Now! (Self-Mutilation) / S.D. / More Deaths / Trained To Murder / Body Battering